ZAPOWIEDZI WYDAWNICZE
Już za kilka tygodni na polskim rynku wydawniczym pojawi się praca autorstwa Katarzyny Janczewskiej-Sołomko i Bożenny Rożniatowskiej Muzycy pedagodzy w kulturze polskiej urodzeni do roku 1871. Leksykon. Edycji tej wyjątkowej publikacji podjęło się Stowarzyszenie Polskich Artystów Muzyków. Zapowiadany tom zawiera ponad 7200 biogramów osób (udokumentowanych literaturą źródłową), które prowadziły działalność pedagogiczną, ale także kompozytorską, naukową i artystyczną na historycznych terenach polskich przez całe niemal tysiąclecie. Odegrały one poważną rolę w tworzeniu systemu kształcenia muzycznego na przestrzeni wieków. W początkowym okresie, do którego sięga aktualna wiedza, nauka muzyki przebiegała w relacji mistrz – uczeń. Dopiero potem powstały szkoły muzyczne – zwane bursami muzycznymi – prowadzone przez zgromadzenia zakonne, zwłaszcza jezuickie. Jednocześnie przedmioty muzyczne weszły do programów nauczania w szkołach parafialnych i katedralnych, a także w seminariach duchownych i na wyższych uczelniach, na przykład na Akademii Krakowskiej.
Najstarszym w naszej historii pedagogiem muzycznym, którego udało się zidentyfikować jest Benedykt (być może imię pochodzi od kongregacji benedyktyńskiej, do której należał). Zmarł w roku 1080, tak więc urodził się być może około roku 1040 i to właśnie Benedykt – wykształcony, z tytułem magistra, znający już chorał gregoriański obowiązujący w nowej dla Polski Piastowskiej religii katolickiej, może być uznany za ojca polskiej pedagogiki muzycznej.
Prezentowana publikacja nawiązuje do wydanego w 2003 roku pod auspicjami SPAM Leksykonu polskich muzyków pedagogów urodzonych po 31 grudnia 1870 roku (pod red. K. Janczewskiej-Sołomko) i jest niejako jego „kontynuacją wstecz”. Obie, stanowiące całość, pozycje wnoszą niewątpliwie istotny wkład do uzupełniania wiedzy na temat historii kultury muzycznej w Polsce w szerokim europejskim kontekście.
